نیفتاده بر دست دشمن اسیر

به گِردش نباریده باران تیر

بیار آنچه داری ز مردی و زور

که دشمن به پای خود آمد به گور

خداوندِ مکنت به حق مشتغل

پراکنده‌روزی، پراکنده‌دل

به خون عزیزان فرو برده چنگ

سر انگشت‌ها کرده عناب‌رنگ

اگر ژاله، هر قطره‌ای دُر شدی

چو خرمهره بازار از او پُر شدی

گر از نیستی دیگری شد هلاک

مرا هست بط را ز طوفان چه باک