جهانا چه در خورد و بایسته‌‌ای

اگر چند با کس نپایسته‌ای!

به ظاهر چو در دیده خس ناخوشی

به باطن چو دو دیده بایسته‌ای

اگر بسته‌ای را گهی بشکنی

[...]

مشو تا توانی سوی بندگان

همی تا خداوند باشد بجای!

که فریادرس نیست‌اندر جهان

بهر سختیی بنده را جز خدای