چو یکی ساغر مردی ز خم یار برآرمدو جهان را و نهان را همه از کار برآرم
ز پس کوه برآیم علم عشق نمایمز دل خاره و مرمر دم اقرار برآرم
ز تک چاه کسی را تو به صد سال برآریمن دیوانه بی‌دل به یکی بار برآرم
چو از آن کوه بلندم کمر عشق ببندمز کمرگاه منافق سر […]

متن کامل شعر را ببینید ...