باد بر تو مبارک و خنشان

جشن نوروز و گوسپند کشان

بودنی بود، می بیار اکنون

رطل پرکن ، مگوی بیش سخون

چون نهاد او پهند را نیکو

قید شد در پهند او آهو

چون به بانگ آمد از هوا بخنو

می خور و بانگ رود و چنگ شنو

از شبستان ببشکم آمد شاه

گشت بشکم ز دلبران چون ماه

ریش و سبلت همی خضاب کنی

خویشتن را همی عذاب کنی

آن که نشک آفرید و سرو سهی

وان که بید آفرید و نار و بهی