رنج مردم ز پیشی و بیشی‌ست

راحت و ایمنی ز درویشی‌ست

برگزین زین جهان یکی و بس

گرت با دانش و خرد خویشی‌ست

او درین فکر تا «به ما چه کند؟»

ما درین فکر تا «خدا چه کند»

ما دل‌آسوده تا «خدا چه کند»

خواجه در حیله تا «به ما چه کند؟»

حق تعالی که مالک الملکست

لیس فی الملک غیره مالک

برساند به یکدگر ما را

انه قادر علی ذلک

بر فلک بر، دو مرد پیشه ورند

آن یکی درزی آن دگر جولاه

این ندوزد مگر قبای ملوک

و آن نبافد مگر گلیم سیاه