×
مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۲۵۵
بنشسته به گوشهای دو سه مست ترانه گو
ز دل و جان لطیفتر شده مهمان عنده
ز طرب چون حشر شود سرشان مستتر شود
فتد از جنگ و عربده سر مستان میان کو
ز اشارات روحشان ز صباح و صبوحشان
[...]
۲۳ بیت