×
مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۱۴۰
صنما بر همه جهان تو چو خورشید سروری
قمرا میرسد تو را که به خورشید بنگری
همه عالم چو جان شود همگی گلستان شود
شکم خاک کان شود چو تو بر خاک بگذری
تن من همچو رشته شد به دلم مهر کشته شد
[...]
۷ بیت
