«بوذر» آن نو گل بستان کمال

کرد از این عالم فانی چو سفر

نو گلی رفت که چون لاله گذاشت

داغها گلشن خود را بجگر

کرد از این اجر مصیبت فارغ

[...]

در جهان ماتم و شوری دیدم

همه گویان ز دل و جان صدحیف!

چون صدف دست بهم سودی خلق

ک از آن گوهر رخشان صدحیف!

کوه و صحرا همه مینالیدند

[...]