غنچه گلبن مقصود زمان

رفت بر باد فنا تا خندید

صرصر حادثه چون برگ خزان

دفتر هستیش از هم پاشید

کرد خون در دل مرغان چمن

[...]

آه از آن کودک نورس که بود

از غم ایام خراشیده چهر

توسن کین تاخت چو بر پیکرش

جور سپهر و ستم ماه و مهر

گفت خرد از پی تاریخ او

[...]

آه از چرخ جفاپیشه که دست

نکشد یکنفس از جور و ستم

هرکه از گردش ایام گذاشت

پا درین مرحله چون نقش قدم

ساختش ره سیر از دشت وجود

[...]