هم از آن در بصدف گیتیش از ذخر سحاب

هم از این در بشرف عالمی از فخر امم

همه اوقات عروجش سوی معراج وصول

زآنکه خلق است در او هجده هزاران عالم

گرچه ذاتش زحدوث است مزمل اما

این حدوثی است که شد همقدم آخر بقدم

با وجودیکه جهان درکنف سایه اوست

بیخودی بین که نیش سایه زسر تا بقدم

تارک مهر تو شدادوش افتد در و یل

گرهمه رخت کشد جانب کریاس ارم

لقبت امی و علمت نه عجم را نه عرب

بابی انت و امی زچنین فضل و شیم

آدم ارخلد بهشت از طرفی حق دارد

که بهشتی چو تو جا داشت بصلب آدم

هست ممکن ولی افراشت چو شقه اعجاز

مو بمویش زند از واجب اوتاد خیم

خاصه کز بغض سفرنک بودم حب وطن

چه شود کز تو شود گر دل صاحب ملهم

گردد آنگه که پی کشف سرایر عازم

حل شود مشکل خلق ار چه بود جذر اصم

به بر همت او ملک دو عالم چه بود

که ورای دو جهان رانده ز ادراک حشم

قسم چرخ بخاک ره جان پرور است

در مهمی بضرورت خورد ار چرخ قسم

غنم و گرگ زعدل ار ملکی رام نمود

عهد او گرگ نباشد که شود رام غنم

ابری و بحری و مشنو که نبخشی ندهی

که بود لازمه پاک وجود تو همم

هم مولف زتو برسفره نعمت بسرور

هم مخالف زتو در حفره نقمت بنقم

گهم این یک بنشیب و گهم آن یک بفراز

گشته زین هردو مرا آخر عمر اول غم

تیغ هندی گهر و مرکب توسن خواهد

بل کند خواهش خود بیش کز او ناید کم

جان فزا طوطی و دل باخته بلبل طلبد

گاه از مهر بوجد است و گه از قهر دژم

شمع گشتند و شرر بر دل پروانه زدند

فتنه خاست که ننشست بصد پند و قسم

چون خطت رست چمی با عسس اندر برزن

گاه از زیرکشی نعره و گاهی از بم