×
بلند اقبال » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۳۶۹
ساقی ار باده دهی ساغر ما را خم کن
از دل ما غم واندوه جهان راگم کن
شاه آگاه ز می خوردن ما می باشد
هیچ اندیشه نه از شحنه نه از مردم کن
دیدی آخر که به جان تو چه کرد آن سر زلف
[...]
۷ بیت