دست و پا تا که بخون سر و تن کرده نگار

چشم گردون خونبار

غنچه با تنگدلی خنده زد از ناوک خار

بر رخ بلبل زار

شکر شُکر فشاند از دهن شکّر بار

بهر قربانی یار

بیکس و بی سر و سالار بجر یک بیمار

دست و پا سلسله دار

رنج و زحمت طلبی‌، باش معاشر با خلق

حشر با خلق بلی رحمت و رنج آرد بار

خواهی از دغدغه و رنج فراغت یابی

ترک صحبت کن و در خانه نشین صوفی‌وار

باش مأنوس به یاری که نپرسد ز تو چیز

[...]

تا اجانب را با هم سر کین است و نقار

باید این شاه به اصلاح وطن بندد کار

چاره ی خستگی ملک کند زین دو سه چار

صنعت و علم و تجارت شرف و مجد و وقار

سر ظهر است‌، دهن خشک و کسالت بسیار

کارها ماند به عصر ای بت شیرین‌گفتار

ای پسر سفره بینداز که شد وقت ناهار

راستی عصر بنا بود سواری و شکار

سنت و شرع کتاب نبوی مانده زکار

عقل برخاسته زار

نه براین قوم نماید نفس عیسی کار

نه مقالات بهار

ناگه از خانه همسایه، یکی ناله زار

در فضا بر شد و بر گوش من افتادش گذار

باری این ناله لرزان شده، از باد بهار

باشد از دخترکی، کز همه عالم یک بار