من به سر منزل عنقا نه به خود بردم راه

قطعِ این مرحله با مرغ سلیمان کردم

بر سرِ تربتِ ما چون گذری همت خواه

که زیارتگهِ رندان جهان خواهد بود

برو ای زاهد خود بین که به چشم من و تو

راز این پرده نهان است و نهان خواهد بود

هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

وانکه این کار ندانست در انکار بماند

اگر از پرده برون شد دلِ من عیب مکن

شکر ایزد که نه در پردهٔ پندار بماند

داشتم دلقی و صد عیب مرا می‌پوشید

[...]

عاشق آن است که غمگین زید و شاد بمیرد

تا دم مرگ بود بنده و آزاد بمیرد