پادشاه ملک فقرم، بهر حفظ شان خویش

از جهان بیگانگی را کرده ام دربان خویش

تا نگردد لحظه یی با خواب راحت آشنا

دوختم مانند سوزن چشم بر مژگان خویش

دوست دانسته است قدر نعمت دیدار خود

[...]

بخشم و شهوت و حرص، اینقدر مده خود را

نگاهبانی بستان، بدام و دد مگذار