شب تیره چون سرآرم ره پیچ پیچ زلفت

مگر آنکه شمعِ رویت به رَهَم چراغ دارد

چو رسی به طور سینا ارنی مگوی و بگذر

که نیرزد این تمنا به جواب لن ترانی

من رند بی سر و پا ز غم تو غم ندارم

ز غم تو آن چنانم که غم تو هم ندارم

به صفات آدم اکنون که خدا ستود ما را

چه غم است ازاینکه شیطان نکندسجودمارا

منم آنکه خدمتِ تو کنم و نمی‌توانم

تویی آنکه چارهٔ من نکنی و می‌توانی

دل من نمی‌پذیرد بدل تو یار گیرد

به تو دیگری چه ماند تو به دیگری چه مانی