خط یار گرچه سر زد نگه ستمگرش هست

چه غم خمار دارد می ناز در سرش هست

به کدام جان بنازد به کدام سر ببخشد

چه کند کسی به یک دل که هزار دلبرش هست

دردی که می کشد جان منت به خویش دارد

نامی که می برد دل مصحف به پیش دارد

ز خمار عضو عضوم به شکسته خار ماند

نفس از خرابی دل به کف غبار ماند

سر زندگی ندارد چه شکفتگی فزاید

ز خمار خنده ما به گل مزار ماند

نه همین پیاله ما شب جمعه بینوا شد

[...]

نخورد به بزم مستان لب شیشه آب بی تو

به خزان تاک ماند قدح شراب بی تو

به کدام دل نسوزم چو ز بزم رخ بتابی

که شود ز آتش دل بط می کباب بی تو