تا ز خود شوی بیرون زین شراب روحانی

با هیولی توحید در لباس انسانی

ملک قدس را سلطان‌، قصر صدق را بانی

ثانی‌ایست بی‌اول‌، اولی است بی‌ثانی

شد جهان دل روشن زان دو شمس نورانی

[...]

سخت بسته با ما چرخ، عهد سست پیمانی

داده او به هر پستی، دستگاه سلطانی

دین ز دست مردم برد، فکرهای شیطانی

جمله طفل خود بردند، در سرای نصرانی

ای دریغ از این مذهب، داد از این مسلمانی

پیش از اینکه این عالم، رو نهد به ویرانی

خاکشان به سر بادا، هر زمان به نادانی

خلوتم چراغان کن ای چراغ روحانی

ای ز چشمه نوشت چشم و دل چراغانی

سرفرازی جاوید در کلاه درویشی است

تا فرو نیارد کس سر به تاج سلطانی

تا به کوی میخانه ایستاده‌ام دربان

[...]