×
جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » غزلیات » شمارهٔ ۳۶۶
در چمن یارم چو با آن لطف و بالا میرود
سرو را پای و صنوبر را دل از جا میرود
ز اشک و آهم در زمین و آسمان رسوای عشق
چون کنم کان تا ثری وین تا ثریا میرود
بر فلک افکنده جان پیچان کمند از دود دل
[...]
۷ بیت