از سرشک تلخ خود باشد شراب ناب ما

چون زمین شور از خود می تراود آب ما

آبروی گوهر از گرد یتیمی می شویم

بحر را سازد غبارآلود اگر سیلاب ما

با کمال بی قراری دلنشین افتاده ایم

[...]

بیخودی فرش است در چشم و دل بی تاب ما

چون ره خوابیده بیداری ندارد خواب ما