دامگاه شاهبازان یقین

دامگاه عقل و فضل خویش بین

بود صیاد صور اندر کمین

تا بکف آرد ز گل صیدی چنین

گر نیفتادی بدام آن اولین

نه گمان بودی ونه کفر ونه دین

پیش شاه این شاهباز عالمین

میبرد هر لحظهٔ در خافقین

راه او روشن شده پرنور بین

هست در علم عیان عین الیقین

نور جان در آسمانست و زمین

نور جان اندر مکانست و مکین

من بدم شاهی ز دور آفرین

راه جو و راه دان و راه بین

ماهروئی سرو قدی نازنین

کرد پیدا صانع از ماء معین

کس نبود اندر همه روی زمین

همچو او صاحب قران و آفرین

چون قضای حق درآید از کمین

کس نداند از گمان و از یقین

ایستاد اندر برم پر خشم و کین

اوفکنده او گرهها بر جبین

آورید اقرار بر روز پسین

بازگشت سوی او چه کفر و دین

کرد عیسی او سؤال اولین

گفت ای روح خدا و راه بین

گشته پیدا از کف او این زمین

تاشود پیدا مکان اندر مکین

چون نظرگاه خداوند آمد این

نام آن شد آسمان، این شد زمین

لیک این راه کسی باشد یقین

کاخر و اول بود او راه بین

زان عدم بسیار گفتند در زمین

این نداند جز که مرد راه بین

شرع راه مصطفی آمد یقین

کس نبد ماننده او راه بین

اوست حق گر حق شوی دریابی این

ازگمان آئی برون سوی یقین

گفت لو کشف الغطا او از یقین

مرتضی بود اندرین ره راه بین