سر ما با اوفتادست این سخن

تا همه اسرار گردد سر به بن

موی درآئینه تو هرگز مکن

تانگردد کم ترا سرّ سخن

چون ترا آئین نباشد زین سخن

کی توانی یافت این راز کهن

چون تو میبینی زمانی صبر کن

تا شود پیدا مرین راز کهن

سوختم از آتش عشق تو من

سوخته کی گوید آخر این سخن

همچنان از شوق بودی نعره زن

همچنان از ذوق بود اندر سخن

صورت تو بت بود باطل بکن

این سخن گر ره بری رازکهن

این همه گفتم ترا ای جان من

بردهٔ چندین زبانها در سخن

راه بی حد کردم اندر پرده من

تا برون بردم ازآنجا خویشتن