سالها گردیدهام شیب و فراز

تا قبولم در میان عزّ و ناز

سجده کرد و گفت ای دانای راز

کار این بیچاره بر کلّی بساز

مانده حیران در رخ آن دلنواز

در حقیقت بود اندر عین راز

حق تعالی گفت با آدم براز

کای خطا کرده، بمانده در نیاز

هست دنیا آشیان حرص و آز

مانده از فرعون و از نمرود باز

این کتابی دیگرست از سرّ راز

دیدهٔ اسرار بین را، کن تو باز

جهد کن تا اندرین راه دراز

گرم رو باشی نمانی مانده باز

روی خود را آوریدم در حجاز

تا برآرد حاجت من کار ساز

شاه بازی بود پرها کرده باز

بود پران در هوای عزّ و ناز

ترک شاهی کرده بد با عزّ و ناز

از برای کردگار بی نیاز

تا فصاص خود کنم زان شوم باز

در نهان گفتم که ای دانای راز

در نهان گفتم که ای دانای راز

این عجب سرّیست کار من بساز

در قدم افتادم او را بر نیاز

گفتم از بهر خدا کارم بساز

لیک این رازیست گفتم با تو باز

لیک با ایشان نشاید گفت راز

آن یکی در راه جسم و بغض و آز

آمده در راه حق درمانده باز

کار دنیا پر ز آزست ونیاز

ترک گیرش تا رهی از حرص باز

گفت عیسی هر نشیبی را فراز

هرکژی را راستی آید بساز

هر که اینجا باشد اندر عزّ و ناز

اندر آنجا اوفتد او درگداز

روز دیگر حیدر کرّار باز

گفت با یاران خود آن جمله راز

گفت درخواب این سخن با من براز

من بخواهم گفت این اسرار باز