سعی من کردم مر اورا بی حساب

تا برون آید بدیوان از کتاب

اندرین دولت بدیدم آفتاب

یک شبی بیدار بودم من بخواب

چون شود کژ دال گردد درحساب

دال همچون راست گردد درحجاب

سالها باید که تا یک قطره آب

در بن دریا شود در خوشاب

ذرّه از نور او شد آفتاب

از بخارات زمین تر شد سحاب

چون محمد رفت از این جای خراب

دید حیدر یک شبی او را بخواب

گر فرومانی درین ره بی حساب

ترسم آنجا گه شود طولی کباب

روی یکدیگر بدیدندی بخواب

خواب ایشان هست بیداری ناب

راز حق دریاب و سر از من متاب

راز حق، بیخویشتن از من بیاب

خیز و اندر بحر شو این در بیاب

خیز این بشنو ز من زین سر متاب

چون منم نقّاش از روی حساب

آورم‌شان می‌برم اندر حجاب

گفت ای استاد دور از انقلاب

از چه افکندی مرا در اضطراب‌؟

چون همه من کردم و کردم خراب

هم من از من مر مرا گویم جواب

بود خرگاهی ز نور آن را طناب

از طناب او جهان پر آفتاب

پرده‌ای بس بی‌نهایت بی‌حجاب

پرده‌ای کانرا نباشد خود حساب

گفت ای پرسنده بشنو تو جواب

انقلاب پرده میکن انقلاب

اوست جمله لیک میآید خطاب

هر دم از استاد کلی این جواب

خیمه نوری طناب اندر طناب

پردههای او حباب اندر حباب

این زمان از خود گذشتم بی حجاب

هرچه خواهی کن تو از روی حساب

تیغ لرزان در کف او همچو آب

بوده سبز و آبدار و چون سذاب