قد و بلای جوانان بنی‌هاشم تمام از جفای اهل شام

شد به دشت کربلای پربلا در خون تپان از جفای آسمان

شاه دین بی‌یاور است بی‌پناه و لشکر است

نور عینت با گلوی تشنه زیر خنجر است

آنکه بهر شست و شو آورد آب سلسبیل از برایش جبرئیل

عاقبت از بهر آبی شست دست خود ز جان از جفای آسمان

شاه دین بی‌یاور است بی‌معین و لشکر است

نور عینیت با گلوی تشنه زیر خنجر است

ابن سعد نامسلمان در هوای ملک ری دفتر دین کرده طی

بهر قتل عترت پیغمبر آخر زمان از جفای آسمان

شاده دین بی‌یاور است بی‌معین و لشکر است

نور عینیت با گلوی تشنه زیر خنجر است

تشنه خون حسین با دست خنجر آمده شمر کافر آمده

کرده جا بر سینه شاهنشه کون و مکان از جفای آسمان

شاده دین بی‌یاور است بی‌معین و لشکر است

نور عینیت با گلوی تشنه زیر خنجر است

دخترت ای اختر تابنده برج رسول زینب تو یا بتول

می‌برد از بی‌کسی بر کوفی و شامی امان از جفای آسمان

شاه دین بی‌یاور است بی‌معین و لشکر است

نور عینیت با گلوی تشنه زیر خنجر است

در لب شط فرات از شمر شوم بی‌ادب سبط سلطان عرب

می‌نماید خواهش یک قطره آب روان از جفای آسمان

شاه دین بی‌یاور است بی‌معین و لشکر است

نور عینت با گلوی تشنه زیر خنجر است

پیکر پروردهٔ آغوش دوش مصطفی در زمین کربلا

شد سر مهر افسر وی زینت نوک سنان از جفای آسمان

شاه دین بی‌یاور است بی‌معین و لشکر است

نور عینت با گلوی تشنه زیر خنجر است

از ظهور درد و غم افسرده‌حالی تا به کی

این همه آشفتگی سرمایه سامان تست

درد نبود بی‌دوا از بهر درمان غم مخور

این همه درد پیاپی باعث درمان تست

بر سرت آید طبیبی روح‌بخش و جان‌نواز

یک دم عیسی دمش احیا کن صد جان تست

چون تو دوری از ره حکمت هزاران مرحله

عقل را کن رهنما چون نقل تو لقمان تست

صد چو موسی بهر وصلش گشته سرگردان بطور

منت ایزد را که آنجان جهان جانان تست

روح را زین جلوه شد بر قالب خاجی مکین

پس چه غم داری که این شه مهدی دوران تست

عرصه ایجاد را مملو کنی از عدل و داد

چون به امر حق تمام امر در فرمان توست

دین حق کن یک سر از تیغ دو سر زین سرسری

چون سر هر سرکشی گوی خم چوگان توست

حرمت طه و یاسین اصل ایمان الغیاث

وقت یاری نوبت غمخواری و احسان تست

برزن از تیغ دو سر بر پیکر اعدا شرر

دست ما بیچاره بهر چاره بر دامان تست

این همه صبر تو بر افعال زشت اشقیا

نیست نقصان دال بر حقیقت ایمان توست

دست زن بر تیغ و نه پای سعادت در رکاب

رونق دین بر دم شمشیر خون افشان توست

لطف عامت فیض بخش دوستان و دشمنان

ماسوالله بر سر خوان کرم مهمان توست