×
عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۱۲
دل نظر بر روی آن شمع جهان میافکند
تن به جای خرقه چون پروانه جان میافکند
گر بود غوغای عشقش بر کنار عالمی
دل ز شوقش خویشتن را در میان میافکند
زلف او صد توبه را در یک نفس میبشکند
[...]
۹ بیت