گنجور

سنایی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۷۴

 

چون سخنگویی از آن لب لطف باری ای پسر

پس به شوخی لب چرا خاموش داری ای پسر

در ره عشق تو ما را یار و مونس گفت تست

زان بگفتی از تو می‌خواهم یاری ای پسر

دیر زی در شادکامی کز اثرهای لطیف

[...]

سنایی
 
 
sunny dark_mode