یعلم اللَّه گر همی دانم نگارا شب ز روز

زانکه هستم روز و شب مدهوش و سرگردان عشق

مار نفست بر سر گنج دلت ساکن شدست

سنگ جهد از عهد دل بر تارک آن مار زن‌

ور کسی بیمار جانست از نهیب هزل چرخ

شربتی از جام جدّ بر جان آن بیمار زن‌

مادری کن مر یتیمان را بپرورشان بلطف

خواجگی کن سائلان را طمعشان گردان وفا

با تو در فقر و غریبی ما چه کردیم از کرم

تو همان کن ای کریم از خلق خود بر خلق ما

با دو قبله در ره توحید نتوان رفت راست

یا رضای دوست باید یا هوای خویشتن‌

مرد بی حاصل نیابد یار با تحصیل را

سوز ابراهیم باید درد اسماعیل را