هر زمان زین سبز گلشن رخت بیرون می برم

عالمی از عالم وحدت، به کف می آورم

تخت و خاتم نی و کوس «ربّ هب لی» می زنم

طور و آتش نی و در اوج «اناالله» میپرم

هرچه آب روح میبینم، به دریا می‌نهم

[...]

گر سخن بر وفق عقل هر سخنور گویمی

شک نبودی کاین سخن، با خلق کمتر گویمی

کو کسی کاسرار چون بشنود، دریابد که من

پیش او هر ساعتی اسرار دیگر گویمی

کو کسی، کز وهم پای عقل برتر می‌نهد؟

[...]

مرغ را بینی، که بی هنگام آوازی دهد

سر بریدن واجب آید، مرغ بی هنگام را

چون نهان و آشکارا نزد تو یکسان شود

صحبتت پیوسته گردد، خدمتت آسان شود

آفتابت راست گردد رو نماید بی قفا

ذره‌ای سایه نماند، هرچه خواهی آن شود

اینت اقبال و سعادت، اینت بخت و روزگار

[...]