بخت آنم کو که خواب آلوده برخیزی شبی

ناله ام بشناسی و گوشی به فریادم کنی

بیا که در دل تنگ من از خزینه ی عشقت

امانتی است که روح الامین نبوده امینش

عاصی اندر خواب نام توبه نتواند شنید

گر بداند عشقبازیهای عفوش با گناه

های و هوئی کن در این بستان که برخواهد پرید

مرغ روح از شاخسار عمر تا هی میکنی

پیش عفوش قلت تقصیر ما تقصیر ماست

عفو بی اندازه می خواهد گناه بی حساب