دوش اندر میکده چون و چه زیبا زدند

گردش از جاروب زلف و طره ی حورا زدند

ساقیان دست طرب در گردن مینا زدند

خاک آدم را نم از سرچشمه ی صهبا زدند

بر سر شوریده تاج «علم الأسما» زدند

[...]

.....................

....................

ای تطاول بین که از دست شب یلدا کشم

ای امید ناامیدان، ای پناه بی کسان

نا امید و بی کسم دست من و دامان تو

[...]