گازر تقدیر او از قرص خور در طشت چرخ

هر سحر میشوید از اوساخ رخت روزگار

پیش درزی جامه کز تنگ میآید برون

چند تنقیصم دهد از سنگ میآید برون

هان مهل قاری که دزدند از تو شعر البسه

پاسبان خویش باش و کرد رخت خویش کرد

در برش بر هر قدی از رخت تقصیری نکرد

یکسر سوزن برای خویش توفیری نکرد