فما و رق الدّنیا بباق لاهلها

و لا شدّة البلوی بضربة لازب‌

بوی تو باد سحرگه بمن آرد صنما

بنده باد سحرگه ز پی بوی توام.

این جهان با آن جهان و هر چه هست

عاشقان را روی معشوق است و بس

گر نباشد قبله عالم مرا

قبله من کوی معشوق است و بس‌

تا دل ز علایقت یگانه نشود

یک تیر ترا سوی نشانه نشود

تا هر دو جهانت از میانه نشود

کشتی بسلامت بکرانه نشود

گرچه اندر آب و در آتش بود

عیش او با مهر اللَّه خوش بود

نام تو چراغ ظلمت یونس گشت

آرایش هر چه در جهان مجلس گشت‌