آن گل که به رنگ طعنه در می کرده است

با عارض تو برابر کی کرده است

با روی تو روی گل ز خجلت در باغ

هم سرخ برآمده است و هم خوی کرده است

حیدر اندر سینه مأوی کرده است

در درون جان ما جا کرده است

از ته دل هر که روی خود به دنیا کرده است

پشت از کوتاه بینی ها به عقبی کرده است

رزق ما بی دست و پایان بی طلب خواهد رساند

در رحم آن کس که روزی را مهیا کرده است

می خلد چون خار در چشمش تماشای بهشت

[...]

تا لبالب جامم از می کرده است

ورد جانم ذکر الحی کرده است