دوزخ شرری ز آتش سینهٔ ماست

جنت اثری زین دل گنجینهٔ ماست

فارغ ز بهشت و دوزخ ای دل خوش باش

با دردِ غمش، که یار دیرینهٔ ماست

روزی که تو را ببینم آدینهٔ ماست

هر روز به دولتت به از دینهٔ ماست

گر چرخ و هزار چرخ در کینهٔ ماست

غم نیست چو مِهر یار در سینهٔ ماست

شَرَرِ آتَشِ هِجْرانِ تو در سینه‌یِ ماست

پَرتوِ عَکْسِ خیالِ تو در آیینه‌یِ ماست

هَم‌دَمی نیست که با او نَفَسی بنشینیم

جُز غَمِ عِشْقِ تو کان مونِسِ دیرینه‌یِ ماست

دادِ خود، عاقِبَتِ کار ز ما بِسْتانَد

[...]