برامد آتشی از سینهٔ او

بجوش آمد غم دیرینهٔ او

در ساغر می گوهر دیرینۀ او

چون چهرۀ یارست در آیینۀ او

یا عکس لب ویست در دیدۀ من

یا خون دل منست در سینۀ او

به خونم تشنه تیغ کینه او

بود از رحم خالی سینه او

مایه دار سیرت دیرینه او

رفته و آینده را آئینه او