×
کلیم » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۷
طره ات گر ز دلم صبر چنین خواهد برد
گریهام شکوه زلف تو به چین خواهد برد
صاف میخانه ایام بود در ته خم
غم دل را نفس بازپسین خواهد برد
چشم بد دور که از دولت بیسامانی
[...]
۷ بیت