که را زَهرهٔ آنکه از بیمِ تو؟

گشاید زبان جز به تسلیمِ تو

من همی‌لرزیدمی از بیم تو

غافل از اکرام و از تعظیم تو

ای کاش رفتمی چو صبا در حریم تو

تا زنده گشتمی نفسی از نسیم تو

از تو امید قطع کنم این روا بود

ما را امیدهاست به لطف عمیم تو

گر بگذری نو از سر عهد قدیم ما

[...]