×
جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۷۶۱
چکنم درد دل خود به که گویم آخر
مرهم ریش دلم را ز که جویم آخر
من سرگشته ی بیچاره ی مسکین غریب
بر در لطف تو عمریست که پویم آخر
به جوابی ز لب چون شکرت بنوازم
[...]
۹ بیت