نه به اندازهٔ خود یار گزیدی، ای دل

تا رسیدی به بلایی که شنیدی، ای دل

سپر ناوک آن غمزه چرا گشتی باز؟

که به زخمی چو کبوتر برمیدی، ای دل

صفت بار بلایی، که کنون بر دل ماست

[...]

نه به اندازهٔ خود یار گزیدی ای دل

تا رسیدی به بلایی که رسیدی ای دل

نه به اندازهٔ خود یار گزیدی ای دل

تا رسیدی به بلایی که رسیدی ای دل