دلها همه در زلف تو آویخته باد

جانها همه از طبع تو آمیخته باد

هر شور که در جهان برانگیزد چرخ

آن شور ز جعد زلفت انگیخته باد

از کبر چو من طبع تو بگریخته باد

با خلق چو تو خلق من آمیخته باد

دشمنت چو من به گردن آویخته باد

یا همچو من آب روی او ریخته باد

با قدر تو آب آسمان ریخته باد

با خاک درت ستاره آمیخته باد

گر کم کند از سر تو یک موی فلک

خورشید ازو به مویی آویخته باد

انوار صلاح دین برانگیخته باد

بر دیده و جان عاشقان ریخته باد

هر جان که لطیف گشت و از لطف گذشت

با خاک صلاح دین درآمیخته باد

با خون جگر خاک دل آمیخته باد

جان من و خاک غم به هم بیخته باد

دل خون مرا بریخت کز تیغ غمت

بر خاک عدم خون دلم ریخته باد