کنجی و قناعت از قباد و کی به

نزدیک تو خوار است و زملک ری به

چون نیست زرنج من وز نعمت تو راحت خلق

فقر من از احتشام تو صد پی به

یک نکته معنی ز همه دنیی به

دنیی چه بود ز جنت الماوی به

شاهی مطلب منصب درویشی جوی

کز هر دو جهان بندگی مولی به

گر تو پروانه بآتش نکنی بازی به

بخطر گر تو پر خویش نیندازی به

خوی شمعست که پروانه بسوزد ناچار

یار اگر با تو نسازد تو باو سازی به

گرچه منزلگه دلدار بود سینه ولی

[...]