کجا خبر بود از حال ما حبیبان را

که از مرض نبود آگهی طبیبان را

گر از بنفشه و سنبل وفا طلب دارند

معین است که سوداست عندلیبان را

ز خوان مرحمت آن‌ها که می‌دهند نصیب

[...]

به گلشن چون روی، بنما به گل چاک گریبان را

در باغ نوی بگشای بر رو عندلیبان را

خدا درمانده نگذارد به عالم، بی نصیبان را

عصای کورفهمان می کند، چوب ادیبان را

مدر پیراهن طاقت غریبان را

مزن دامن بر آتش ناشکیبان را