به طاووسی که بزمش جلوه گاه است

به آهویی که نام او نگاه است

ببالد دیده حیرانی پناه است

بنازد دل محبت دستگاه است

به این بیگانگی الفت شعار است

به این شیر افکنی آهونگاه است

چه قربانهای گلگون پوش دارد

[...]

هر یوسف کوست با خود اندر چاه است

هر گرگ که بی خود است بر درگاه است

آن کو همه را دیده یکی گمراه است

آن کس که یکی را همه دید آگاه است

آن کس که ز اسرار ازل آگاه است

غایب ز خود است و حاضر درگاه است