گنجور

بلند اقبال » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۲۵

 

چو لاله دل ز داغم لکه دارد

بت من چون هوای مکه دارد

رخش از بوسه ام گر پر کلف شد

به رخ ماه فلک هم لکه دارد

منقش شد رخم از اشک چشمم

[...]

بلند اقبال