به بند اندرست آنکه ناپاک بود

جهان را ز کردار او باک بود

آن امامی کو چو جدّش پاک بود

کی چو بابش خود ز دشمن باک بود

گر خرقه عارفان بصد چاک بود

باکی نبود ز چرکنی پاک بود

گر جامه چو گل پاره بود عیبی نیست

شرطست دلی که همچو گل پاک بود