ملک دنیا همی نگویم من

خال زنگی به خون نشویم من

گفتم مَلِکا ترا کجا جویم من ؟

وز خلعت تو وصف کجا گویم من

گفتا که مرا مجو بعرش و ببهشت

نزد دل خود که نزد دل پویم من

چندانکه به درد عشق میپویم من

در دردم و دردِ عشق میجویم من

کو سوختهای که جان او میسوزد

تا بو که بداند که چه میگویم من

آب صافی، مگو سبویم من

می نابی، مگو کدویم من

پر شد از در و گفت گویم من

وز دل جمله شرک شویم من