دل گر نظری کند به روی تو کند

جان گر گذری کند به کوی تو کند

بیچاره کسی که جست و جوی تو کند

جان در سر سرّ گفت و گوی تو کند

پیوسته دلم میل بسوی تو کند

نیک و بد خود به آرزوی تو کند

و آنجا که رخت با گل رعنا کو شد

رنگ رخ من پشتی روی تو کند

شاید که دلم میل بسوی تو کند

زیبد که همیشه آرزوی تو کند

پروانه چو در فروغ رویت نگردد

بگذارد شمع و قصد روی تو کند

دل قبلهٔ جان جمال روی تو کند

جان از دو جهان روی به سوی تو کند

در دیده و جان مردمک دیده و دل

خاک کف پای سگ کوی تو کند

خورشید چو ذرّه آرزوی تو کند

گردون شب و روز جستجوی تو کند

گُل در تو نمی‌رسد به خوبی هر چند

در خلوتِ غنچه مشق روی تو کند