من بنده که کمتر سگ کویت باشم

این بس باشد که مدح‌گویت باشم

اقبال نیم که سال و ماه و شب و روز

واجب باشد که پیش رویت باشم

گفتم که ز عشق همچو مویت باشم

همواره نشسته پیش رویت باشم‌

اندیشه غلط کردم و دور افتادم

من چاکر پاسبان کویت باشم‌

گر در دیرم به گفت‌وگویت باشم

ور در حرمم به جست‌وجویت باشم

در وقت حضور رو به رویت باشم

در غیبت روی دل به سویت باشم