مه نکویی زروی او دارد

شب سیاهی زموی او دارد

خود بدین چشم چون توان دیدن

آنچه از حسن روی او دارد

از سر کوی او بکعبه مرو

[...]

ز طرز غنچه پی بردم که شرم روی او دارد

ز رنگ شعله دانستم که بیم خوی او دارد

گمان داری که آزادند نزدیکان او؟ نه نه

گره‌بند قبا پیوسته در پهلوی او دارد

نگه در دیده می‌دزدم که دارد عکس او در بر

[...]