روی تو ز مشک زلف قارون گشته ست

زلف تو ز عکس روی میگون گشته است

مستانه دو چشم تو دژم چون گشته ست

گفتی که برشک هر دو پرخون گشته است

آن دوستی قدیم ما چون گشته است؟

مانده است به جای؟ یا دگرگون گشته است؟

از تو خبرم نیست که با ما چونی

باری، دل من ز عشق تو خون گشته است